تربیت دینی


مقدمه
مهمترین هدف بعثت انبیاء و تلاش اولیاء، رشد و تعالی انسان‌ها بوده است. در این مسیر تمام تلاش اولیای دین در راستای تبیین و پیاده‌سازی کامل قرآن و معارف الهی، به عنوان برنامه تربیت انسان‌ها بوده و ایشان به عنوان مربیان جامعه درصدد تحقق هدف خلقت، یعنی عبودیت و بندگی بوده‌اند.
پیامبر اکرم (ص) با عشق به این هدف، نسبت به دردهای مردم حساس بود اما برای درمان آلام روحی و معنوی آن‌ها منتظر نمی‌ماند و خود همچون طبیبی دوره‌گرد به دنبال دردمندان بود. تأسی به چنین الگویی ما را برآن می‌دارد که با انس و الفت با دردها و دردمندان آشنا شویم و با داروی معارف دین و کلام ناب اهل‌بیت (ع) به درمان ایشان بپردازیم.
کتاب «طبیبانه؛ تأملی در روش تربیت دینی»، مجموعه‌ای از نکات و ظرافت‌های تربیتی است که با محوریت نهج‌البلاغه و بهره‌گیری فراوان از آیات قرآن و منابع روایی جمع‌آوری شده‌ است. تبیین این نکات برای مجموعه گران‌قدر ائمه جماعت مساجد می‌تواند سنگ‌بنای تحولی عظیم در استفاده از ظرفیت تربیتی مساجد، این سنگرهای اسلام، ایجاد نماید.
اهداف
  • تغییر نگاه روحانی مستقر در مسجد از منبر و خطابه به فعالیت تربیتی و کار مداوم منجر به رشد مخاطبین
  • فرهنگ‌سازی و تزریق روحیه تربیتی به فعالان فرهنگی مساجد
  • شناخت اصول تربیت دینی از نگاه قرآن، نهج‌البلاغه و روایات
  • هم‌افزایی و انتقال تجربیات موفق در زمینه‌های تربیتی در مساجد
  • تشکیل شبکه‌ای هماهنگ از فعالان تربیتی در سطح شهر
  • انگیزه‌بخشی و مهارت‌افزایی به طلاب جوان در مرجع قرار گرفتن برای حل مشکلات مردم

ضرورت
امروزه شاهد تلاش گسترده و بی‌وقفه دشمنان اسلام و انقلاب از یک سو و کم‌کاری و سستی و احیانا بی تفاوتی جبهه مدافع در عرصه تربیت و فرهنگ اعم از روحانیون و سایر روشن فکران دینی، دنیاگرایی برخی مسئولین و به تبع آن بسیاری از مردم، انحراف در برخی تشکل‌های مذهبی، تحرکات موذیانه دشمنان در میان نسل جوان، هجوم بی‌امان از طریق فضای مجازی و تسلط بر اراده‌ها و قلب‌های جوانان بی‌پناه هستیم. از سوی دیگر آمارها و واقعیت‌های شرایط اجتماعی حاضر مانند آمار دین‌گریزی، اهمال در دین‌داری، اعتیاد، طلاق، ضعف در مهارت‌های سبک زندگی متعادل و اسلامی، فاصله گرفتن مردم از روحانیت و ایجاد نگاه بدبینانه، خالی شدن مساجد و ... همه و همه نشان دهنده اهمیت و ضرورت تربیت است. در این راستا تربیت نیروهای فعال فرهنگی، جوانان مؤمن و انقلابی، نیروهای حوزوی و ائمه جماعت که به عنوان گروه‌های مرجع در جامعه شناخته می‌شوند از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است.
در این طرح می‌توان با تقویت انگیزه‌ها و اراده‌ها، شفقت و مهربانی و تسکین آلام روحی مخاطبین فاصله مردم با دین و فرهنگ را کم کرد. مردمی که نیازمند مأمن و پناه هستند که در صورت عدم تأمین آن توسط جوانان مؤمن انقلابی و روحانیت امین و دلسوز و کارآمد، سرگردان و گمراه در تیه ضلالت به وادی شیطانی طاغوت خواهند افتاد.